Zbieranie materiałów do albumu Kalwaria zabrała Wojtkowi Wilczykowi dziesięć lat. Rok po roku, wraz z licznymi wiernymi, przyjeżdżał do Kalwarii Zebrzydowskiej i dokumentował misteryjne obchody Świąt Wielkiego Tygodnia i Wniebowzięcia Matki Boskiej. Tak długotrwały projekt, to linearne świadectwo rozwoju Wilczyka jako fotografa. Równolegle z doświadczeniem, które nabierał, zmieniali się również ludzie, których rok po roku spotykał w Kalwarii. Oswajał ich, ośmielał, później stawał się już rozpoznawalny przez stałych bywalców misterium, którzy pozowali i śmiało patrzyli w obiektyw.
Z około 4700 analogowych fotografii, wykonanych w ciągu dziesięciu lat, autor wybrał zaledwie 105. Interesujący jest ich charakter, nie z uwagi na temat, nie z uwagi na technikę, ale z uwagi na ich osobisty wymiar. Wilczyk nie podejmuje się interpretowania prezentowanych obrazów, nie wartościuje, nie ocenia. Kiedy ateista podejmuje próbę dokumentowania wydarzeń religijnych, moglibyśmy spodziewać się wyraźnej subiektywności, ironii czy nawet szyderstwa. Tymczasem, autor wykazał się głęboką świadomością. Obserwuje rzeczywistość z naiwnością i ciekawością dziecka. Jego dystans nie jest barierą lecz zdrową i świeżą próba spojrzenia na ciekawy kulturowo temat. Jak sam stwierdził, wyraziste fizjonomie, wyraziste gesty połączone z głębokim zaangażowaniem i przeżywaniem uroczystości, każdego roku rozbudzały szacunek względem fotografowanych osób.
Już w listopadzie spotkamy się z Wojtkiem Wilczykiem w naszej księgarni. Szczegóły wkrótce.
W. Wilczyk, Kalwaria, wyd. Kropka, 2010.
kw
mała litera blog 